Mapa biodiverziteta zemljišta koja je nedavno objavljena od strane ZIC –a (Zajedničkog Istraživačkog Centra) i istraživačkog tijela Evropske komisije sačinjena je od pokazatelja potencijalnih pretnji po biodiverzitet zemljišta, s ciljem da političarima bude pomoć u zaštiti ovog izuzetno bitnog resursa time što se posebni akcenat stavlja na biodiverzitet zemljišta, jedan od važnih resursa u razvoju poljoprivrede. Evropski atlas biodiverziteta zemljišta sadrži prvu mapu ugroženosti biodiverziteta zemljišta koja pokriva većinu država članica EU.
Mapa ne pokazuje stvarni nivo biodiverziteta zemljišta već potencijalne rizike za njegovo smanjenje, iz čega se naglašava da je biodiverzitet zemljišta najmanji u područjima velike gustine naseljenosti i/ili poljoprivredne aktivnosti.
Jedan od nezaobilaznih razloga degradacije zemljišta je i upotreba vještačkih đubriva. U prilogu ovome stoji i nedavno urađena istaraživanja grupe naučnika (Univerziteta u Ilinoj u SAD-u, čije je istaraživanje objavljeno u časopisu „Journal of Environmental Quality“) koji dovodi u sumnju dosadašnje verovanje da sintetički azot (iz mineralnog đubriva) povećava sadržaj ugljenika u zemljištu, tačnije, situacija je zapravo obrnuta - sintetički azot smanjuje količinu organske materije u zemljištu.
Prema tim istraživanjima, sintetičko azotno đubrivo, korišćeno kroz duži vremenski period ima štetan uticaj na plodnost i zdravlje zemljišta. Odnosno sintetičko azotno đubrivo podstiče razvoj mikroba koji se hrane organskom materijom i na taj način dovode do smanjenja organske materije u zemljištu što za posledicu dovodi do pojave stvrdnjavanja zemljišta, čime se ograničava rast korena biljaka a što uzrokuje smanjenje biodiverziteta.
Pored đubriva značajna prijetnja biodiverzitetu zemljišta je i porast broja stanovnika koji uzrokuje povećane potrebe za hranom, a to vodi intenzivnijem iskorišćavanju zemljišta što sveukupno degradira postojeće resurse.
Poljoprivredna proizvodnja koja odgovara potrebama stanovništva za hranom može takođe imati presudan (pozitivan ili negativan) uticaj na razvoj određene agrobiocenoze. Sa ciljem stvaranja dovoljne količine hrane konvencionalna poljoprivreda koristi veliki broj agrohemikalija i na taj način remeti harmoničan život u zemljištu i kvari njegovu poroznu strukturu. Proizvodnja, biljna i stočarska, zasnovana isključivo na kvantitetu i maksimalnoj eksploataciji prirodnih resursa, značajno doprinosi destrukciji prirodne sredine.
Međutim, poslednje decenije dvadesetog vijeka obeležili su značajni napori za očuvanje i unapređenje prilično degradirane životne sredine. Osmišljeni su mnogi projekti i strategije, istraživanja u svim oblastima čovjekovih aktivnosti, pa i u poljoprivredi, koji će pomoći da se zagađivanje životne sredine i očuvanje biodiverziteta zemljišta svede na granicu normale. Jedan od načina da se doprinese očuvanju prirodnog okuženja je i ekološki sistem proizvodnje hrane, odnosno organska poljoprivreda.
Prema atlasu biodiverziteta zemljišta najugroženiji regioni u Evropi nalaze se u Ujedinjenom Kraljevstvu (nekoliko dijelova osim onih najsevernijih), zemljama Beneluksa i Severnoj Francuskoj.
Za rešavanje svih navedenih problema, veliku ulogu imaju političke odluke pojedinih zemalja, kao i regulative Evropske Unije.
Dragana Vukićević
Nema komentara:
Objavi komentar